U dzieci w wieku 6-56 miesięcy donosowa szczepionka przeciwko grypie zawierająca atenuowane wirusy była skuteczniejsza w zapobieganiu zachorowaniom niż inaktywowana 3-walentna szczepionka podawana domięśniowo

23/09/2016

R.B. Belshe, K.M. Edwards, T. Vesikari i wsp.
N. Engl. J. Med., 2007; 356: 685-696
Opublikowano w Medycyna Praktyczna Suplement „Szczepienia” 2008/02

 

Wprowadzenie: W Stanach Zjednoczonych zaleca się szczepienie przeciwko grypie wszystkich dzieci w wieku 6-59 miesięcy za pomocą inaktywowanej 3-walentnej szczepionki podawanej domięśniowo. Szczepienia te nie są jednak powszechnie realizowane. W przedstawianym badaniu porównano skuteczność i bezpieczeństwo donosowej, 3-walentnej szczepionki przeciwko grypie zawierającej atenuowane wirusy zaadaptowane do replikacji w niskiej temperaturze (szczepionka „żywa” [LAIV]) ze szczepionką inaktywowaną podawaną domięśniowo (TIV).
Metoda: wieloośrodkowe badanie z randomizacją, podwójnie ślepa, podwójnie pozorowana próba
Lokalizacja i badani: 16 krajów w Ameryce, Europie i Azji; 8352 dzieci w wieku 656 miesięcy
Interwencja: Uczestników badania przydzielono losowo do jednej z 2 grup, w których otrzymali odpowiednio: (1) LAIV (FluMist [MedImmune]) donosowo i placebo domięśniowo; (2) TIV (Vaxigrip [AventisPasteur]) domięśniowo i placebo donosowo. Dzieci, które nie były nigdy wcześniej szczepione przeciwko grypie, po 28-42 dniach otrzymały drugą dawkę odpowiednich szczepionek.
Wyniki: W ciągu jednego sezonu epidemicznego grypy (lata 2004/2005) w grupie otrzymującej donosowo LAIV, w porównaniu z grupą otrzymującą TIV domięśniowo, stwierdzono mniejsze ryzyko zachorowania na grypę potwierdzoną laboratoryjnie (3,9 vs 8,6%; RRR: 54,9% [95% CI: 45-62]) oraz wystąpienia zapalenia ucha środkowego i zapalenia dolnych dróg oddechowy w przebiegu grypy (odpowiednio RRR: 50,6% i 45,9%).
LAIV była skuteczniejsza w zapobieganiu zachorowaniom na grypę zarówno w przypadku, gdy szczepy szczepionkowe były dobrze dopasowane do szczepów krążących w danym sezonie epidemicznym w populacji, jak i w stosunku do szczepów niedopasowanych. Częstość występowania świszczącego oddechu, poważnych niepożądanych odczynów poszczepiennych i hospitalizacji była w obu grupach podobna, jedynie u dzieci szczepionych pierwszy raz częściej obserwowano napady świszczącego oddechu w ciągu 42 dni po podaniu pierwszej dawki LAIV (2,3 vs 1,5%; RRI: 53% [95% CI: 7-119]).
Wniosek: 3-walentna, „żywa” szczepionka przeciwko grypie podawana donosowo była bezpieczna i skuteczniejsza w zapobieganiu zachorowaniom na grypę u dzieci w wieku 6-59 miesięcy niż 3-walentna inaktywowana szczepionka podawana domięśniowo.

20 lat Polskiego Towarzystwa Wakcynologii