Profesor Zbigniew Rudkowski wspaniały lekarz pediatra, wakcynolog oraz współtwórca Polskiego Towarzystwa Wakcynologii.
Profesor Rudkowski swoją pracę lekarza pediatry, wakcynologa zamienił w pasję, czego świadectwem są jego liczne osiągnięcia w tej dziedzinie. Dzięki niemu polska wakcynologia została sformułowana jako interdyscyplinarna dziedzina zrzeszająca naukowców, mikrobiologów oraz lekarzy praktyków. W swojej karierze zawodowej zetknął się z najcięższymi przypadkami poliomyelitis u dzieci oraz epidemią ospy prawdziwej. Zainicjował, w drugiej połowie lat 50-tych XX w., utworzenie w Polsce poradni dla zdrowych dzieci, mających na celu monitoring kondycji zdrowotnej dzieci. Jest to niewątpliwie ogromne osiągnięcie, które z nami pozostanie. W 1963 roku, w czasie epidemii ospy prawdziwej we Wrocławiu, założył Kliniczną Poradnię Odczynów Poszczepiennych. W 1965 roku zorganizował i prowadził pracownię immunologii dziecięcej, przekształconą następnie w Klinikę pod kierunkiem swego ucznia, obecnie prof. Adama Jankowskiego. Od 1963 roku Profesor Rudkowski związany był z Kliniką Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego Akademii Medycznej we Wrocławiu, gdzie uzyskał habilitację, specjalizację II stopnia z chorób zakaźnych i tytuł profesora nadzwyczajnego. Od 1971 do 1989 roku sprawował funkcję kierownika tej Kliniki.
Profesor, mając bezpośredni kontakt z chorobami zakaźnymi i ich groźnymi następstwami zawsze podkreślał ogromną rolę szczepień jako skutecznego sposobu zapobiegania tym chorobom. W wywiadzie dla portalu mp.pl podkreślił, że „Mimo że niektóre choroby uznano za wyeliminowane, one wciąż istnieją i nie wolno odstępować od nauczania akademickiego oraz utrzymywania gotowości przeciwepidemiologicznej”.
Obok licznych odznaczeń m.in. „Hipokrates” Towarzystwa Medycyny Rodzinnej, Srebrny Medal Akademii Medycznej, medal im. Brudzińskiego Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Profesor Rudkowski został uhonorowany wyjątkowym odznaczeniem Kawalera Orderu Uśmiechu, które w sposób szczególny podkreśla, że jego działalność bezpośrednio przyczyniła się do tego, aby dzieci były zdrowe i radosne.
Ostatnie lata kariery poświęcił na edukowanie młodych lekarzy oraz działalność w Towarzystwach Naukowych.
